قوله تعالى: لله ما فی السماوات و ما فی الْأرْض خداى راست هر چه در آسمانهاست و هر چه در زمین و إنْ تبْدوا ما فی أنْفسکمْ و اگر پیدا کنید آنچه در دلها دارید و باز نمائید بکردار، أوْ تخْفوه یا نهان دارید در دل و پیدا نکنید بکرد یحاسبْکمْ به الله شمار کند الله با شما بآن فیغْفر لمنْ یشاء تا بیامرزد ان را که خواهد و یعذب منْ یشاء و عذاب کند آن را که خواهد و الله على کل شیْء قدیر (۲۸۴) و خداى بر همه چیز تواناست.
آمن الرسول استوار گرفت و گروید پیغامبر بما أنْزل إلیْه بآنچه فرو فرستادند بوى منْ ربه از خداوند وى و الْموْمنون و گرویدگان همه کل آمن بالله هر یکى بگروید بخداى و ملائکته و فریشتگان وى و کتبه و نامهاى وى و رسله و فرستادگان وى لا نفرق بیْن أحد منْ رسله جدا نکنیم میان یکى از پیغامبران وى و میان دیگران و قالوا و گفت رسول و مومنان همه سمعْنا و أطعْنا بشنیدیم و فرمانبردار آمدیم غفْرانک ربنا آمرزش تو خواهیم از تو خداوند ما و إلیْک الْمصیر (۲۸۵) و بازگشت با توا است.
لا یکلف الله نفْسا إلا وسْعها بر ننهد خداى بر هیچ تن مگر توان آن لها ما کسبتْ هر تن راست آنچه بکردار کند از نیکى و علیْها ما اکْتسبتْ و بر هر تن است از بدى آنچه کند ربنا رسول گفت و مومنان خداوند ما لا تواخذْنا مگیر ما را إنْ نسینا اگر فراموش کنیم أوْ أخْطأْنا یا بى قصد خطایى کنیم ربنا خداوند ما و لا تحْملْ علیْنا إصْرا بر ما منه گرانبارى در فرمان و در پیمان کما حملْته على الذین منْ قبْلنا چنانچه بریشان نهادى که پیش از ما بودند ربنا خداوند ما و لا تحملْنا بر ما منه ما لا طاقة لنا به چیزى که تاوستن نیست ما را و از آن و اعْف عنا و فراخ فرا گذار از ما و اغْفرْ لنا و بیامرز ما را و ارْحمْنا و ببخشاى بر ما أنْت موْلانا تو خداى مایى یار و مهربانى فانْصرْنا على الْقوْم الْکافرین (۲۸۶) یارى ده ما را بر گروه کافران.